در امر غیبت امام عصر (علیه السلام)

یکی از اصحاب موثّق امیرالمؤمنین (علیه السلام) گوید: آن حضرت این سخن را گفت و از او حفظ کردند، بر سر منبر کوفه در خطبه خود ایراد کرد:

      بار خدایا به راستی مطلب این است که به ناچار حجتهایی در زمین تو باید که یکی پس از دیگری بر خلق تو گماشته باشند تا آنان را به دینت رهبری کنند و از دانشت به آنها بیاموزند،‌تا پیروان اولیاء تو پراکنده و نابود نگردند، و حجت تو بسا ظاهر است و بر سر کار نیست یا غائب است و انتظار ظهورش کشند، اگر شخص آنها در حال هدنه و خانه نشینی از نظر مردم نهان گردد،‌دانش دیرین و منتشر آنها همیشه در دسترس مردم باشد، آدابشان در دل مومنان ثابت باشد و آنان بدان عمل کنند.

و در ضمن همین خطبه در جای دیگر می فرماید: درباره چه کسی است این؟ از این جهت علم برچیده شود که کسی آن را حفظ نکند و روایت ننماید. چنانچه از دانشمندان شنیده و مردم تصدیق آن نکنند.

      بار خدایا ولی من می دانم که همه علم برچیده نشود و مایه بر نگردد و می دانم که تو زمین را از حجت خود بر خلقت خالی نگذاریم گو این که ظاهر باشد و اطاعت نشود یا ترسان باشد و پنهان تا حجت تو باطل نگردد و دوستانت گمراه نشوند بعد از اینکه آنها را هدایت کردی ، ولی کجایند آنها و چه اندازه اند؟ آنان در شماره کمترند و در قدر و مقام نزد خدا بزرگوارترند.     

اصول کافی- جلد دوم- در امر غیبت امام عصر (علیه السلام)- حدیث13